رتبه شادمانی ایران در 2016 پنج پله صعود کرد
به گزارش تیم علمی، مدیرکل دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری خراسان رضوی گفت: رتبه شادمانی ایران در سال 2016 نسبت به سال 2015، پنج رتبه پیشرفت داشته است.
به گزارش ایسنا، سید کمال حسینی امروز 12 مهر ماه در ستاد فرهنگی و اجتماعی ساماندهی آسیب های اجتماعی که در اداره کل ورزش و جوانان استان برگزار گردید، اظهار کرد: سازمان ملل چهار سال است که هر سال یک پژوهشی را در زمینه شادمانی انجام می دهد در این پژوهش 3000 نفر از هر کشور مورد مطالعه قرار می گیرند و از آن ها سوالاتی همچون زندگی خود را روی یک نردبان چگونه ارزیابی می کنید، بهترین و بدترین نوع زندگی را توصیف کنید و... پرسیده می گردد. در پژوهشی که در سال 2016 اجرا شده است کشورهای دانمارک، سوئیس، ایسلند، نروژ، فنلاند، کانادا، هلند، نیوزلند، استرالیا و سوئد بالاترین رتبه ها و کشورهای بروندی، سوریه، توگو، افغانستان و... در پایین ترین رتبه ها قرار داشته اند.
مدیرکل دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری خراسان رضوی گفت: امروز در مبارزه با موادمخدر تنها راه را کاهش تقاضا به جای راه های کنترلی دیده اند. برای کاهش تقاضا ارایه الگوهای رفتاری غیر از مصرف تقاضا برای فرهنگ سازی در جامعه مطرح شده است. به طور مثال ورزش، هنر و موسیقی را جایگزین نموده اند. ایسلند از کشورهای پیروز در این زمینه است.
وی با بیان اینکه شادی یک حالت ذهنی و احساس خوب بودن توسط احساسات مثبت تعریف می گردد، عنوان نمود: نشاط اجتماعی یک مولفه غالب در تمام مطالعات برای قوام زیست اجتماعی مطرح شده است.
حسینی با اشاره به اینکه یکی از راه های ایجاد رفاه، احساس امنیت و برطرف تنش های اجتماعی ارتقاء سرمایه و نشاط اجتماعی است، گفت: براساس یک پژوهش که در سال 2004 اجرا شده است ایران در بین 69 کشور رتبه 61 را در زمینه شادکامی داشته است. میزان شادمانی در کشور براساس پژوهش دیگری که در سال 90 اجرا شده متوسط روبه پایین بوده است.
وی یادآور شد: مهارت کم در تخلیه هیجانات اجتماعی، افراط در پیروزیت های تحصیلی و آموزشی، عدم پیش بینی آموزش مهارت های فراغتی در مدارس، استانداردهای دوگانه تربیتی و ... از جمله عوامل زمینه ساز این نتایج بوده است.
مدیرکل دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری خراسان رضوی اضافه نمود: در این پژوهش ها در زمینه راهکارهای ارتقای نشاط به بسترسازی برای تخلیه هیجانات جوانان، آموزش مهارت های ارتباطی و فراغتی در مدارس، تقویت احساس تعلق به اجتماعات محلی زندگی و ... اشاره شده است.
منبع: انتخاب