14 جایی که نباید در جنوب شرقی آسیا از دست داد - تیم علمی

موآنگ نای، لائوس (Muang Ngoi, Laos)

این روستا که در شمال لائوس و در حاشیه رودخانه واقع شده، پر از کلبه های چوبی است و حتی بیشتر از همسایه نزدیکش نونگ کی او (Nong Khiaw) (برترین مقصد گردشگری لائوس)، دنج و آرام است. خوشبختانه، کار خاصی نباید انجام داد جز اینکه پایین تپه های سر سبز از تاب خوردن در بانوج ها و قایق سواری در امتداد رودخانه گل آلود نام او (Nam Ou) لذت برد.

موآنگ سینگ، لائوس (Muang Sing, Laos)

اقلیتی از مردم قبایل هنوز هم لباس هایی با بافت چند رنگ می پوشند. امروزه موآنگ سینگ، این مکان دوردست در برابر تپه های سبز در شمال لائوس، تبدیل به محلی برای راه نوردان ماجراجو شده است.

کوهستان های کاردامام، کامبوج (Cardamom Mountains, Cambodia)

آخرین سنگر مقاومت گروه خِمِر های سرخ، جایی که جنگ های چریکی 20 سال به طول انجامید. با این حال این منطقه دور افتاده، امروزه صندلی خود را به عنوان یک مقصد سازگار با محیط زیست و ماجراجویانه شناسانده است. در جهت های پیاده روی چند روزه می توان روستا های کوچک، آبشار های پنهان و گله فیل ها را دید. گردشگران به سرپرستی راهنمایانی که خود یکبار در این جنگل ها جنگیده اند، هدایت و هدایت می شوند و در اقامتگاه و بانوج های موجود در جنگل، استراحت می نمایند. اینجا یک مکان کاملا دنج و آرام است.

کِراتی، کامبوج (Kratie, Cambodia)

کِراتی شهری واقع در حاشیه رودخانه مکونگ است. اغلب گردشگران برای دیدن گونه نادری از دلفین ها موسوم به دلفین نهنگی پوزه کوتاه یا دلفین ایراوادی به این شهر سفر می نمایند. شهر را روستا هایی دلنشین و انبوهی از جنگل های بامبو احاطه نموده است.

جزایر راجا آمپات، اندونزی (Raja Ampat, Indonesia)

این مجمع الجزایر دورافتاده و بسیار زیبا، شامل بیش از 1000 جزیره و یکی از بهترین مکان ها در دنیا برای غواصی است؛ جایی که شما را هیجان زده می نماید. تنها راه برای دیدن زیبایی های این جزایر سفر با قایق است. قایق های تفریحی بسیاری برای غواصان وجود دارد تا آن ها را به بازدید از چهار جزیره بتانتا، میسول، سالاواتی و ویجی او، موسوم به جزایر چهار پادشاه ببرد.

جزیره فلورس، اندونزی (Flores, Indonesia)

این جزیره توسط پرتغالی ها جزیره گل ها نامیده شد. فلورس جزیره ای با تپه های جنگلی و روستا های مسقف با پوشش حلبی است. در جاده مارپیچی سراسر جزیره، کلیسا های کاتولیک، خانه های چوبی تمیز و گله هایی از بز ها، گاو ها، خوک ها که دائم در حال حرکت در جهت جاده هستند، به چشم می خورد. سواحل غرب فلورس از شگفت انگیز ترین مکان ها است. در جزیره کومودو می توان اژدهای کومودو را دید، بخشی از پارک ملی کومودو در میراث دنیای یونسکو به ثبت رسیده است.

جزیره بوناکن، سولاوسی، اندونزی (Bunaken Island, Sulawesi)

در دهه های گذشته این جزیره صحرایی تغییر چندانی ننموده است. دیواره های مرجانی جزیره را احاطه نموده و تنها یک جهت خاکی به اطراف آن وجود دارد. جمعیتی بالغ بر 4000 نفر ساکن این جزیره هستند. غواصی در سطح بین المللی در این جزیره وجود دارد و می توان بیش از 70 درصد گونه های ماهی غرب اقیانوس آرام را در این جزیره یافت.

پارک ملی رویال بلوم، مالزی (Royal Belum National Park, Malaysia)

یکی از قدیمی ترین جنگل های بارانی در دنیا و منطقه ای با آبشار ها و دریاچه های زیبا، زیستگاه بیش از 1000 گونه از فیل های وحشی، خرس های آفتاب، ببر ها و پلنگ های سیاه است. تنها 5 ساعت رانندگی تا شمال کوآلالامپور کافی است تا برای چند روزی از هیاهو و شلوغی شهر دور ماند.

جزیره ترینکو ماله، سری لانکا (Trincomalee, Sri Lanka)

با سفر به این جزیره از زیبایی های اقیانوس هند که هنوز بخش عمده ای از آن توسط صنعت گردشگری کشف نشده، لذت خواهید برد. تماشای ماهیگیرانی که با دست تور های ماهیگیری بزرگی را برای صید ماهی به آب می اندازند و دیدن نهنگ های آبی و تجربه یک ماساژ سر با هزینه ای کمتر از هزینه یک قهوه اسپرسو، خالی از لطف نخواهد بود.

جنگل های بارانی سینهاراجا، سری لانکا (Sinharaja rainforest, Sri Lanka)

جنگل های بارانی سینهاراجا، یک میراث طبیعی زیبا هستند و بخشی از اکو سیستم جنگل های بارانی سری لانکا را که دست نخورده باقی مانده، تشکیل می دهند. خوشبختانه این منطقه هنوز به خوبی شناخته نشده و به همین دلیل بکر باقی مانده است. می توانید در این جنگل ها پیاده روی و در آبشار های آن شنا کنید، اما باید مراقب مار ها و عنکبوت های سمی هم باشید.

جزایر کُن دائو، ویتنام (Con Dao islands, Vietnam)

جزایر کُن دائو فضایی بسیار آرام دارد. یکبار صاحب یکی از مغازه هایی که دوچرخه کرایه می دهند به ما گفت که تنها دو چراغ هدایت رانندگی وجود دارد که آن دو چراغ هم کار نمی نمایند. این مجمع الجزایر متشکل از 16 جزیره، در جنوب دریای چین در 155 مایلی شهر هوشی مین قرار گرفته است. تنها یک جزیره به نام کُن سان مسکونی است و جمعیتی بالغ بر 6000 نفر ساکن آن هستند، هر چند از جزایر دیگر هم می توان بازدید کرد. زمانی کُن دائو زندان مخوف زندانیانی بود که توسط استعمار گران فرانسوی و ارتش آمریکا به اسارت گرفته شده بودند، اما امروزه به مکانی بسیار آرام با مردمانی شاد تبدیل شده است. با خلیج شنی دلربایش، جنگل های بارانی و صخره های مرجانی سالم، جذابیت های استوایی اش را به آسانی می توان درک کرد.

پارک ملی با بی، ویتنام (Ba Be National Park, Vietnam)

دریاچه ساکت و جالب با بی، بزرگ ترین دریاچه طبیعی در ویتنام است که صندلیی آرام را برای تماشای قلل آهکی ناهموار سر بر آورده از آب ارائه می دهد. همچنین تپه های جنگلی انبوه کناره دریاچه پیشنهاد خوبی برای پیاده روی و لذت بردن از مناظر طبیعی و بکر است.

شهر کالاو، برمه (Kalaw, Burma)

شهر پر گرد و غباری که نقطه آغاز سفر به حومه آرام شهر است. این تنها جایی در کشور است که می توانید بدون احتیاج به تامین امنیت پیاده روی کنید. صنعت هتل داری هنوز در این منطقه توسعه پیدا ننموده و به همین دلیل کوه نوردان در صومعه ها شب را صبح می نمایند.

مجمع الجزایر مرگویی، برمه (Mergui Archipelago, Burma)

این مجمع الجزایر به نام میِیک (Myeik) هم شناخته می گردد، سواحل زیبای اینجا در جنوب کشور به وفور یافت می شوند که بسیاری از آن ها هنوز تا حد زیادی خالی از سکنه است و گردشگران به ندرت از آن بازدید می نمایند. با اصلاحات دموکراتیکی که در برمه انجام شده، گردشگران مایلند تا با قایق های بادبانی تجاری مناطق بکر این مجمع الجزایر را کشف نمایند.

منبع: Telegraph Travel