طاق پیروزی پاریس نمادی از تاریخ فرانسه - تیم علمی

این طاق زیبا که توسط ژان فرانسوا ترز شالگرین طراحی شده است؛ ارتفاعی معادل 50 متر و عرضی برابر با 45 متر دارد. این بنا در یک میدان دایره ای شکل قرار گرفته که دوازده جهت از آن انشعاب می گیرند و شکلی ستاره ای را به این میدان بخشیده اند.

عملیات ساخت این بنا در روز پانزدهم ماه اوت سال 1806 (که برابر با روز تولد ناپلئون بود) آغاز گشت. تا زمانی که ناپلئون در سال 1810 با شاهزاده اتریشی، ماری لوییس ازدواج کرد، تقریباً اندکی بیش از پی این بنا ساخته شده بود.

یک نسخه ویژه با ابعادی واقعی از طرح اصلی بنا ساخته شد که جنس آن از چوب بوده و بر روی آن نیز نقاشی هایی کشیده شده بود تا به مناسبت ورود همسر ناپلئون به پاریس در این بنا برافراشته شود. این امر به طراح بنا یعنی شالگرین این فرصت را می داد تا ببیند که طراحی او در این محل به چه شکل از کار درخواهد آمد و بر اساس همین نیز تعدادی اصلاحات را در طرح ایجاد نمود.

در زمان مرگ او در سال 1811، تنها بخش اندکی از سازه کامل شده بود و کارها پس از کنار رفتن ناپلئون از مسند امپراطوری و بازگشت بوربون ها به سلطنت فرانسه در سال 1814 نیز کندتر از قبل پیش می رفت. شرایط به نحوی بود که تا مدت ها تنها پیشرفتی اندک در ساخت این بنا انجام شد تا این که پایان شاه لویی هجدهم در سال 1823 دستور به ادامه کار ساخت این یادواره را داد.

شاه لویی این تصمیم را با انگیزه دریافت از حمله فرانسه به اسپانیا که موجب به قدرت رسیدن شاه فردیناند هفتم شده بود اتخاذ کرد. سازه اصلی بنا در سال 1831 تکمیل شد و در سال 1836 بود که کار ساخت بنا به صورت کامل به پایان رسید. این اتفاق در طول حکومت شاه لویی فیلیپ انجام شد و او این بنا را در روز 29 جولای به صورت رسمی برای دسترسی عموم افتتاح کرد.

طراحی انجام شده توسط شالگرین، بسیار نوستالژیک بوده و تا حدی از طاق تیتوس در روم الهام گرفته شده بود. مجسمه های زیبا و برجسته ای که نشان دهنده جشن های پیروزی انقلاب و اعدام نخستین امپراطور بودند نیز در نمای بالایی چهارستون این بنا توسط فرانسوا روده (François Rude) و ژان پیر کارتوت (Jean-Pierre Cortot) و آنتوان اتکس (Antoine Etex) ساخته شدند.

مشهورترین این مجسمه ها، کاری از روده است که به جدایی گروهی داوطلبان در سال 1792 (که در میان عوام مردم با نام مارسیز مشهور و محبوب است) اختصاص دارد. سطوح دیگر بنا نیز با نام های صدها ژنرال و جنگ هایی که در آن ها شرکت داشته اند مزین شده است. تعداد 284 پله وجود دارد که شما را از سطح زمین به بالای این بنا می برند.

آسانسورها تنها تا بخشی از ارتفاع این بنا را پوشش می دهند ولی از آنجا به بعد برای رسیدن به سکوی مشاهده مناظر ساخته شده بر روی این بنا تنها باید از پله ها استفاده کنید. یک طبقه پایین تر از این سکو نیز یک موزه کوچک وجود دارد که در آن نمایشگاهی از تاریخچه این طاق قرار گرفته است.

در زیر این بنا نیز مقبره سربازان گمنام واقع شده است که در سال 1921 به این بنا افزوده شده است. یک شعله نیز در سال 1923 به عنوان یادواره ای از این افراد در این مکان روشن شد که از آن لحظه به بعد، هر روز عصر دوباره توسط مسئولان این بنا روشن می شود. از سال 1918 نیز یک برنامه سالانه برای جشن دریافت صلحی منتهی به پایان جنگ جهانی اول در این بنا برگزار می شود.

طاق پیروزی همچنان به عنوان یک سمبل منحصربه فرد، نه تنها به مردم فرانسه بلکه به تمامی مردم جهان خدمت می کند. تابوت بسیاری از مشاهیر فرانسه مانند ویکتور هوگو و فردیناند فوش نیز پیش از دفن آن ها در مکان های دیگر، مدتی در این طاق قرار داشته است.

علاوه بر این نیز رژه های پیروزی بسیاری در مقابل این طاق انجام گرفته که تنها به یک گروه تعلق نداشته است و توسط نیروهای مهاجمی مانند آلمان ها در 1871 و 1940 و فرانسه و متحدانش در سال های 1918 و 1944 (در پی آزادسازی پاریس در طول جنگ جهانی دوم) و 1945 (پس از پایان جنگ جهانی دوم در اروپا) صورت پذیرفته است.