فوتبال ایران استاندارد نیست - تیم علمی

وی ادامه داد: برای قضاوت فوتبال ایران احتیاج به دانش و تخصص خاصی نیست. فقط کافی ست فوتبال روز جهان را رصد و آن را با فوتبال ایران مقایسه کنید؛ ما به جام جهانی می رویم اما دستاورد آن برای فوتبال ما چه چیزی بوده است؟ در سطح باشگاهی اتفاق خوبی رقم خورده که بخواهیم به آن ببالیم؟ به جز چند چهره معدود سایر لژیونرهای ایرانی کجا هستند و در چه تیم هایی بازی می نمایند؟ شرایط تیم های پایه ما چگونه است؟

مدرس کنفدراسیون فوتبال آسیا با تاکید بر این که بسیاری از چهره های متخصص و بادانش فوتبال ایران خانه نشین شده اند، گفت: من در کلاس هایی که دارم با مربیان جوان و افرادی که در تیم های پایه کار می نمایند، زیاد برخورد می کنم اما جای تاسف است همین افراد که قرار است با بازیکنان در سنین مختلف کار نمایند حتی نمی دانند چه بگویند و چگونه رفتار نمایند و برای همین است مسائل فوتبال ما از پایه آغاز شده و در سطح وسیع تر تسری پیدا می نماید.

او گفت: فوتبال ما استاندارد نیست. آموزشگاه های ما در حد یک نام و نام عمل می نمایند. اگر ما کار می کنیم فدراسیون فوتبال کشورهایی مانند کره جنوبی و ژاپن چه می نمایند؟ اگر همین امروز تغییر شیوه و رفتار بدهیم حداقل 15 سال طول می کشد تا به فوتبال امروز کره و ژاپن برسیم. شرایط فوتبال ما برای همه معین است. به عنوان یک فوتبالی از آنچه در این روزها رخ می دهد ناراحت و نگران هستم. متاسفانه در شرایطی که همه تیم های مدعی قاره پهناور آسیا درگیر مراحل آماده سازی خود برای حضور در جام ملت های آسیا هستند مسئولان فدراسیون ما دست روی دست گذاشتند و زمان را از دست می دهند. با این شرایط نباید انتظار خلق شگفتی و معجزه داشت. بازیکنان لیگ برتر و چند لژیونر دور هم جمع و تیم ملی را تشکیل می دهند، می روند و در نهایت با باخت به کشور بازخواهند گشت و دوباره وعده سال های بعد و اتفاقات خوب آینده را به طرفداران می دهیم.

این کارشناس فوتبال کشورمان یادآور شد: تیمی که می خواهد در جام ملت های آسیا پیروز باشد باید حداقل 10 ملاقات محبت آمیز و تدارکاتی خوب را در طی یک سال برگزار کند اما ما همچنان در خواب هستیم. فوتبال در این روزها برای فدراسیون نشین ها مهم نیست و نمی دانم چرا کسی هم در این خصوص جوابگوی جامعه و فوتبال دوستان نیست.

اقبالی در خاتمه گفت: شرایط لیگ برتر فوتبال ایران را هم می بینیم، بازی های بی هدف، بدون الگوی معین، با تنش و برخوردهای شدید که انسان را به یاد میدان جنگ می اندازد. همه این مسائل نشان می دهد فوتبال ما از ابعاد فنی، روانشناختی و حوزه های دیگر به شدت رنج می برد و اگر می خواهیم کاری کنیم باید قبول کرد همین امروز هم دیر است.