درختان؛ هوشمندانی بی مغز - تیم علمی

گاردین در این گزارش نوشته است، گیاهان باهوش هستند به گونه ای که باید سزاوار حقوق هم باشند. برای بیشتر ما این گفته ها ممکن است دیوانه وار به نظر برسد. کتاب جدیدی با عنوان Brilliant Green منتشر شده که از سوی یک متخصص مغز و اعصاب گیاهی و یک روزنامه نگار به نام استفانو مانکوزو و ویولا نوشته شده است. وی یکی از اولین دانشمندانی بود که فهمید گیاهان به احساس واکنش نشان می دهند، یعنی حساس هستند. وی مشاهده کرد که ریشه و نوک ریشه در گیاهان و درختان، مانند مغز یکی از حیوانات عمل می کند.

مانکوزو در این باره می گوید: گیاهان دارای هوش توانایی حل مسائل هستند، در واقع آن ها به طور شگفت انگیزی در حل مسائل خود خوب هستند. مانکوزو و ویولا در کتاب خود می نویسند: به عبارت دیگر، گیاهان فقط به تهدیدها یا فرصت ها واکنش نشان نمی دهند؛ آن ها می دانند که کجا باید واکنش نشان دهند.

دانشمندان مشاهده کرده اند که ریشه ها به طور تصادفی رشد نمی کنند. بلکه به دنبال بهترین موقعیت برای دریافت آب هستند و می دانند که مواد شیمیایی جذب نمی کنند. در بعضی موارد، ریشه ها قبل از برخورد با مانعی تغییر شکل می دهند، این نشان دهنده آن است که گیاهان از طریق بسیاری از حواس خود قادر به دیدن موانع هستند.

در این کتاب آمده است که گیاهان توانایی برقراری ارتباط با یکدیگر و توانایی به اشتراک گذاشتن اطلاعات و منابع بین موجودات را دارند. مجموعه ای از شواهد در حال رشد است که نشان می دهد گیاهان به ویژه درختان، می توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این ارتباط از طریق شبکه های زیرزمینی رخ می دهد که اصلی ترین نشانه آن رشد قارچ در میان دو درخت است که در اطراف ساختارهای ریشه ای درختان رشد می کند.

اساسا این شبکه های ارتباطی میان درختان که مایکوریزا نام دارد، در حال ایجاد یک شبکه ارتباطی مانند اینترنت بین درختان هستند. این شبکه ها حتی ممکن است به کل جنگل اجازه ارتباط دهند.

گیاهان دارای سنسورهایی هستند که سیگنال ها و علائم محیطی را دریافت می کنند و این در همه گیاهان صدق میکند و سیگنال طبیعی گیاه است به نوعی گیاه می داند که نسبت به محیط چه واکنشی داشته باشد.

گیاهان دارای حافظه هستند

آیا می توان گیاهان را آموزش داد؟ این سوالی بود که دانشمندان از خود پرسیدند؟ برای فهمیدن این موضوع، یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه استرالیای غربی آزمایشی طراحی کردند تا توانایی گیاهان را برای پاسخ مثبت به یک سیستم محرک و پاداش آزمایش کنند. آن ها با ایجاد نسیم از یک فن (محرک) و نور (غذا) شروع به آزمایش روی گیاهان کردند. در واقع با روشن شدن فن غذا می رسد. ظرف چهار روز، محققان 100 درصد در آموزش گیاهان برای پاسخگویی به فن بدون روشن شدن چراغ پیروز بودند. این بدان معناست که گیاهان هنگامی که نسیم را بدون روشن شدن چراغ احساس می کردند ، به طرف فن خم شدند. محرک به تنهایی برای ایجاد واکنش کافی بود، همانگونه که پاولوف توانست به سگ های خود صدای زنگ را بیاموزد، بدون تهیه غذا. بنابراین شرطی سازی کلاسیک در گیاهان هم صدق پیدا کرد. هدف از این آزمایش، اثبات این بود که آیا گیاهان می توانند از طریق تجربه یاد بگیرند، ایده ای که تصورپذیر نیست. در نهایت، محققان نه تنها در آزمایش خود، بلکه در اثبات اینکه گیاهان واقعا می توانند یاد بگیرند، پیروز شدند.