یک علتِ شوکه نماینده و عجیب؛ پشه ها چگونه ما را پیدا می نمایند؟ - تیم علمی

خبرنگاران | دقتِ خدشه ناپذیری که بعضی از گونه های پشه ها در پیدا کردنِ انسان ها دارند ممکن است ناشی از سیم کشیِ عجیب وغریبِ سیستم بویایی شان باشد که دارای یک سیستمِ پشتیبانِ داخلی برای شناساییِ بوی آدمیزاد است.

به گزارش خبرنگاران ، پشه ها می توانند بوی CO 2 یا عرقی که از بدنِ انسان تراوش می گردد را با استفاده از یک گیرنده شیمیاییِ منحصربه فرد که در شاخک ها و پالپِ فکِ بالایی ـ یک زائده مفصلیِ حسی در حشرات ـ قرار گرفته است، احساس نمایند.

مطالعه جدیدی که به راهنماییِ دانشگاه های بوستون و راکفلر صورت گرفته، درباره این موضوع شرح می دهد که چگونه پشه ها حتی با وجودِ غیرفعال شدنِ ژنتیکیِ گیرنده های شیمیاییِ مخصوصِ انسان، هم چنان می توانند ما را به خوبی احساس نمایند.

برطبقه این مطالعه، حداقل یکی از انواع بشه ها با عنوانِ آئدس، به شکلی کاملاً متفاوت با اغلب حیواناتِ دیگر می تواند سیستمِ بویایی اش را نظم دهی کند.

دانشمندان با استفاده از ابزارِ کریسپر که برای اصلاح ژنتیکی استفاده می گردد، پشه هایی را ایجاد کردند که سلول های عصبیِ سیستمِ بویایی شان حاوی پروتئین فلورسنت بود و وقتی بوی خاصی در نزدیکی شان وجود داشت، این پروتئین های فلورسنت زیر میکروسکوپ می درخشیدند.

این کار به محققان یاری می کرد که ببینند که بو ها چه تفاوتی در تحریکِ سیستمِ بویاییِ پشه ها ایجاد می نمایند. تعیین شد که پشه آئدس چندین گیرنده حس بویایی را به یک سلول عصبی مرتبط می نماید؛ فرایندی که به آن هم ابرازی گفته می گردد. برطبق این تیم تحقیقاتی، این یافته هسته اصلی علمِ بویایی که می گوید هر سلول عصبی فقط به یک گیرنده شیمیایی متصل می گردد را واژگون می نماید.

مگ یانگر، دانشمند علوم اعصاب از دانشگاه بوستون و نویسنده ارشد این مقاله می گوید: این یافته شوکه نماینده و عجیب است. انتظار چنین چیزی را نداشتیم.

یانگر می گوید: یک عقیده جزمی در خصوص سلول های حسی بویایی، که در خصوصِ ما در درونِ بینی مان قرار دارند، وجود دارد و آن این است که هر کدام از این سلول ها فقط یک نوع گیرنده بویایی را ابراز می نمایند.

این عقیده کلی در خصوصِ زنبور های عسل، کرم شاخدار تنباکو و مگس میوه که همگی تعداد مشابهی گیرنده شیمیایی به عنوان گلومرول های بویایی دارند، صدق می نماید. (گلومرول ها ساختار های در مغز هستند که سیگنال های بویایی را دریافت می نمایند.)

محققان می نویسند: اما در پشه آئدس، حداقل دو برابر گیرنده با عنوانِ گرومرول وجود دارد که شوکه نماینده است. این نتایج حاکی از وجود یک سیستمِ بویاییِ ناتعارف است که شاملِ چندین گیرنده حسی در سلول های عصبیِ متعدد است.

محققان می گویند: افزونگیِ سیستم بویایی... می تواند سیستم بویایی پشه ها را تقویت کند و شرح دهد که چرا ما انسان ها نمی توانیم در طولانی مدت این سیستم را مختل کنیم و از آن ها پنهان بمانیم.

پشه های ماده باید به وسیله خوردنِ خون انسان یا حیوان فراوریمثل نمایند، بنابراین بوی خون به مشام آن ها بسیار قوی است. هدفِ بلندمدت این تحقیق فراوری انواعی از دورنماینده های پشه است که بتوانند به شکلی مؤثر بوی انسان را مخفی نمایند یا بویی فراوری نمایند که پشه از خوردنِ غذایش صرف نظر کند.

استعداد پشه ها در مکان یابی انسان ها آن ها را به عاملی برای انتشار انواعی از بیماری ها مثل زیکا، تب زرد و تب دنگی تبدیل نموده است. این ویروس ها رویهم هر سال 700000 نفر را به کام مرگ می کشانند.

یانگر می گوید: اگر بتوانیم نحوه کارکردِ سیستمِ بویاییِ پشه ها را رمزگشایی کنیم، می توانیم ترکیباتی فراوری کنیم که با زیست شناسیِ آن ها تطابق بیش تری دارند.

منبع: sciencealert.com

ترجمه: سایت خبرنگاران