یک معمای 3 میلیون ساله؛ چه کسی این ابزار ها را ساخته است؟ - تیم علمی

خبرنگاران | کشف ابزار های سنگی ای که قدمتشان به حدود سه میلیون سال قبل برمی گردد، این معما را در فکر محققان شکل داده که چه کسی یا به عبارت بهتر کدام نوع از انسان تباران در پشت این تکنولوژی باستانی واقع شده است.

به گزارش خبرنگاران ؛ گمان می رود این ابزار ها که در یک سایت باستان شناسی در کنیا یافت شده اند، قدیمی ترین نمونه ها از ابزار های سنگی باشند که برای قصابی گوشت حیوانات شکار شده و کوبیدن مواد غذایی گیاهی به کار می رفتند. ظهور ابزار های دیرینه سنگی معمولا نقطه عطفی در تکامل انسان به شمار میرود و فرض بر این است که اجداد انسانی ما نخستین بار آن ها را اختراع نموده باشند.

(جستجو در سایت نیایانگا در کنیا)

اما در جریان کاوش های اخیر یک جفت دندان آسیا متعلق به نوع دیگری از نخستی ها موسوم به پارانتروپوس در کنار این ابزار های سنگی پیدا شده است؛ یافته ای که فرض های قدیمی ما را به چالش کشیده است. پروفسور ریک پاتس از موزه تاریخ طبیعی اسمیتسونین می گوید: فرضیۀ محققان برای مدتی طولانی این بوده که تنها جنس انسان توانایی ساختن ابزار های سنگی را داشته است. اما کشف بقایای پارانتروپوس در کنار این ابزار ها باعث شکل گرفتن یک جور ماجرای کارآگاهی شده است: چه کسی این کار را نموده؟!.

سایت باستان شناسی واقع در نیایانگای کنیا بعلاوه قدیمی ترین شواهد از مصرف حیوانات بسیار بزرگ مثل اسب آبی به وسیله انسان تباران را در اختیار ما گذاشته است. سه اسکلت اسب آبی در این سایت پیدا شده که دو مورد از آن ها نشانه هایی از سلاخی را بر روی استخوان هایشان داشتند. به علاوه استخوان های دو بز کوهی نیز پیدا شده که آثار قطعه قطعه کردن گوشت یا کوبیدن استخوان برای بیرون کشیدن مغز استخوان را می گردد در آن ها تشخیص داد. این جانوران ممکن است شکار نشده باشند بلکه لاشۀ آن ها مورد استفاده قرار گرفته باشد.

(نمونه هایی از استخوان های یافت شده که آثار ابزارهای سنگی روی آن ها قابل تشخیص است)

محققان با آنالیز الگو های ساییدگی در 30 مورد از ابزار های سنگی یافت شده، نشان داده اند که آن ها برای بریدن، خراشیدن و کوبیدن حیوانات و گیاهان استفاده می شده اند. قدمت این ابزار ها به دو میلیون سال قبل از کشف آتش می رسد؛ بنابراین باید فرض کنیم که کسانی این ابزار ها را ساخته اند، گوشت اسب آبی و بز کوهی را به صورت خام مصرف می نموده اند. آن ها احتمالا با کوبیدن گوشت، هضم آن را برای خودشان آسان تر می نموده اند.

این تحقیق که نتایج آن در نشریۀ ساینس منتشر شده است، با استفاده از تحلیل رادیوایزوتوپ و تکنیک های دیگر، قدمت ابزار ها را بین 2 میلیون و 600 هزار سال تا 3 میلیون و 300 هزار سال تخمین زده است. پیش از این، ابزار های سنگی خام و نتراشیده با قدمت 3 میلیون و 300 هزار سال (یعنی قبل از پیدایش اجداد انسان امروزی) پیدا شده بود، اما این ابزار های تازه کشف شده خیلی پیشرفته تر هستند و مهارتی کامل تر را نشان می دهند. این ابزار ها شامل چکش های سنگی برای کوبیدن و سنگ های تیز برای بریدن و خراشیدن می شوند.

(نمونه هایی از ابزارهای سنگی)

پروفسور پاتس می گوید: با این ابزار ها شما می توانید چیز ها را له کنید، بهتر از له کردنی که یک فیل می تواند با دندان های آسیایش انجام بدهد و می توانید چیز ها را ببرید بهتر از بریدنی که دندان نیش یک شیر می تواند انجام بدهد. تکنولوژی دیرینه سنگی مثل این بود که ناگهان نوعی دندان پیشرفتۀ بیرون از بدن در اختیار سازندگانش قرار گرفته باشد. این باعث شد که آن ها بتوانند غذا های متنوعی را که در ساوانای آفریقا وجود داشت مصرف نمایند.

پروفسور فرد اسپور از دانشگاه یوسی ال که مستقیما در این تحقیق مشارکتی نداشته، می گوید که این یافته ها می توانند تصور ما را دربارۀ قابلیت ها و توانایی های پارانتروپوس تغییر بدهند. ما قبلا پارانتروپوس را یک جور چرندۀ احمق تصور می کردیم. این فکریت بیشتر به خاطر مقایسۀ آن ها با گوریل ها در ما شکل گرفته بود. ما آن ها را موجوداتی چاق و بزرگ می دانستیم که تمام طول روز لم می دادند و کرفس می خوردند. حالا این احتمال که پارانتروپوس سازندۀ این ابزار ها باشد واقعا مجذوب کننده و کنجکاوی برانگیز است.

(تصویری بازسازی شده از آنتروپوس)

با اینحال اسپور اضافه می نماید که باید یک احتمال جایگزین را هم در نظر بگیریم؛ ممکن است این دندان ها در واقع متعلق به شکار باشند و نه شکارچی! ما انسان ها به خوردن گوشت ماهیچۀ صورت حیوانات علاقه داریم و پارانتروپوس ها هم ماهیچه های صورتشان بسیار بزرگ بوده است؛ مطمئنم که خیلی هم خوشمزه بوده است!.