این صدای جوانان ایران بود آقای روحانی!

به گزارش تیم علمی، رئیس جمهور روحانی مطابق پیش بینی دوست و دشمن سفر به یزد را با سخنان تند و آرامش برانداز شروع کرد و در شهر بادگیرها در فصل برگریزان، برگ زرد کلام را به بال بادهای پریشان سپرد و به هر سو درافکند.

این صدای جوانان ایران بود آقای روحانی!

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، رئیس جمهور روحانی مطابق پیش بینی دوست و دشمن سفر به یزد را با سخنان تند و آرامش برانداز شروع کرد و در شهر بادگیر ها در فصل برگریزان، برگ زرد کلام را به بال باد های پریشان سپرد و به هر سو درافکند. اینکه یک رئیس جمهور قابل پیش بینی باشد، چندان نیکو نیست، به ویژه اگر این پیش بینی ها در این گونه پیشامد ها باشد.

بخشی از سخنان رئیس جمهور- که در ماه های پایانی ریاست وی همچنان بر متهم کردن دولت های پیشین پایدار است- از پیش آماده شده بود و حتی اگر مردم گردآمده پای سخنرانی، سکوت می کردند و یا زنده باد روحانی سر می دادند، باز هم آن سخنان زده می شد، شاید افزون تر و بدتر. اما حالا که جوانان یزدی شعار ملایم اقتصاد، اقتصاد می دهند، انتظار می رفت رئیس جمهور از این شعار ملایم استقبال کند و نهایتاً مشکل را به گردن بدعهدی به قول خودش کدخدای دنیا بیندازد و بحث تحریم ها را پیش بکشد، نه آنکه صدای جوانان یزدی را صدای عده ای معدود که خواست امریکاست بنامد و به آن بتازد. کار رئیس جمهور مدارا با منتقدان هرچند معدود و هرچند جوان است، نه اینکه در میدان امیرچخماق آتش بیار معرکه شویم و برای مردم خود، چماق بلند کنیم.از دولتی که امضای امریکا را تضمین می دانست و شعار انتخاباتی اش مذاکره با کدخدا بود، پذیرفتنی نیست که صدای مردم خودش را صدای امریکا بداند، یعنی در واقع این شعار دشمن بودن امریکا برای چنین دولتی سنگین و موجب ثقل هاضمه است. دیگر اینکه این روز ها جوان در ادبیات سیاسی و اجتماعی ما و بلکه همه دنیا، یک عنوان با اهمیت است و موجب فخر و شکوه و سربلندی و امید به آینده. آن زمانی که جوان را بی مایه و خام می نامیدند، گذشته و حالا همه جا با افتخار از جوانان یاد می نمایند. در چنین شرایطی جوان خطاب کردن معترضان بر مسئولیت گوینده در برابر ایشان اضافه می نماید، نه اینکه گوینده را از مخاطبان خود برهاند.

اینکه رئیس جمهور آماده بود که عصبانی بشود یا پس از شعار های مالی مردم عصبانی شد، چندان تفاوتی هم نمی نماید، زیرا از یک رئیس جمهور انتظار این است که آماده مواجهه با مردم در هر شرایطی باشد. اما اینکه یک رئیس جمهور با سابقه سخنان تند و گزنده در زمان انتخابات، دوباره در نزدیکی یک انتخابات دیگر، موتور چنان سخنانی را روشن کند، نشانه خوبی نیست و معلوم می نماید رئیس جمهوری که علی الاصول به زودی قدرت را واگذار می نماید، همچنان درگیرودار قدرت است یا برای ترمیم کارنامه به این گونه سخنان احتیاج عاجل دارد که در هر دو صورت مذموم است.

قدر مسلم از هر رئیس جمهوری پس از کنار رفتن از مسئولیت، کارنامه اصلی را طلب می نمایند، یعنی همان شعار ها و وعده هایی که در رأس بقیه شعار ها قرار داشت. هیچ کس از رئیس جمهور نمی پرسد که چقدر یارانه و حقوق و دستمزد به کارمندان دولت دادی یا چه کسانی را بر سر کار آوردی و چه کسانی را بیکار کردی، این کار ها که از هرکس برمی آید و انتخابات و دعوا و وعده و وعید نمی خواهد. همه می پرسند آن وعده اصلی چه شد؟! مثلاً درباره دولت یازدهم و دوازدهم سؤال این است که آن وعده مذاکره با امریکا و برطرف تحریم ها و چنان رونق مالی ایجاد کنم که کسی اصلاً دنبال یارانه نرود چه شد؟ و اگر پاسخ این باشد که آمدم، برجام را آوردم، برجام را از دست دادم، رفتم معلوم است که کارنامه زیبنده ای نیست و حالا نگرانی آنجاست که نکند این امریکایی خواندن حنجره جوانان مردم و این حمله به رئیس قوه قضائیه که حتی انسان آرام و مهربانی مثل آقای دعایی را هم به اعتراض واداشته است، ریشه در آن کارنامه آمدم، رفتم داشته باشد!

منبع : روزنامه جوان

بازگشت به صفحه رسانه ها

منبع: خبرگزاری تسنیم
انتشار: 12 دی 1398 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: sctm.ir شناسه مطلب: 635

به "این صدای جوانان ایران بود آقای روحانی!" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "این صدای جوانان ایران بود آقای روحانی!"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید